IK WORD MOE VAN HET “IN MIJN HOOFD” ZITTEN
TERWIJL DAT ME NIET VERDER HELPT

Gaby Schaffrath

Wat is de aanleiding

Coachee, vrouw 45 jaar, leidinggevende. Praat veel en snel en springt van de hak op de tak. Ze maakt op mij een onrustige indruk en het kost me moeite haar te volgen. Ze vertelt dat ze van huis uit heeft meegekregen dat ze moest opschieten, hard moest werken en niet de vuile was buiten hangen.  En over gevoelens praten dat doe je niet. De werkdruk is momenteel hoog, ze is met veel dingen tegelijk bezig en ook privé zijn er de nodige spanningen. Daarbij vraagt ze zich ook af, wat het allemaal voor zin heeft.  Ze wil werken aan een betere balans tussen werk en privé.

Wat is hier echt aan de hand?

Coachee kan heel goed rationeel analyseren wat haar energie kost en wat haar energie geeft. We kijken samen welke persoonlijke eigenschappen en omstandigheden haar belemmeren en ook welke maatregelen ze kan nemen om haar draaglast te beperken en draagkracht te vergroten. Maar de onrust blijft, de radio in haar hoofd staat continu aan en dat is nu precies waar ze zo moe van wordt.

Totdat ik haar de vraag stel, wat voel je nu? Het blijft stil en even later stromen de tranen over haar wangen. Ze vindt het lastig in woorden uit te drukken wat ze voelt. Ik nodig haar uit aan te geven waar ze dit gevoel fysiek ervaart. Ze ervaart een brok in haar keel en onrust in haar buik. We doen samen een korte ontspanningsoefening en ik zie dat haar ademhaling rustiger wordt. Ze geeft aan dat het fijn is om hierbij stil te staan en dat ze nu meer ontspanning ervaart.  Ze is zich ervan bewust dat ze hier echt iets mee wil doen en dat het haar zou helpen om meer helder voor ogen te krijgen wat haar “hogere doel” is in het leven. Ik geef haar een compliment dat ze nu toestemming heeft gegeven aan zichzelf om haar gevoelens toe te laten.

Als eerste stap spreken we af dat ze de komende 2 weken meer stilstaat bij wat ze voelt, een gevoelsdagboek bijhoudt, waarin ze opschrijft wat ze voelt en ook een begin maakt met het delen van haar gevoelens met anderen, zowel op het werk als privé. In het vervolg van het traject gaan we onderzoeken wat zingeving voor haar betekent. Ze knikt, ik zie een hoopvolle blik in haar ogen en zo ronden we het eerste coachgesprek af.

Spreuk:

Het leven zelf heeft geen zin. Het is de zin die jij aan het leven geeft wat het de moeite waard maakt.