JE VERLEDEN HOEFT JE TOEKOMST NIET IN DE WEG TE ZITTEN!

José Mark

Samen met Paul ga ik op stap naar Rotterdam waar hij op de middelbare school heeft gezeten. We hebben besloten om zijn gevoel “er niet bij te horen” waar hij in zijn team als leidinggevende regelmatig last van heeft, ook fysiek aan te pakken door terug te gaan naar de eerste plek waar hij dit in zijn leven het meest tastbaar heeft gevoeld.

In onze gesprekken liep dit thema van er niet bij horen als een rode draad door zijn bestaan. Hij is prima in staat om zijn team te leiden. Hij weet dat hij een goede bijdrage aan de organisatie levert. Hij haalt mooie resultaten en krijgt regelmatig complimenten van zijn collega’s en baas. En toch blijft hij het gevoel houden – er nooit echt bij te horen. Het zorgt ervoor dat hij geen verbinding kan maken en de successen niet echt kan voelen. En dat is wat hij wel graag wil!

Aangekomen bij zijn oude school in Rotterdam zie ik Paul letterlijk stil worden. Hij maakt zich een beetje klein en kijkt vluchtig om zich heen vanonder zijn wenkbrauwen. Zijn pas wordt onzeker en hij loopt niet meer voor me uit maar achter me aan. De hal van de school is gezellig met geluiden van scholieren, kleurrijke posters en de geur van verse koffie. Het licht valt er prachtig binnen. Toch voelt Paul zich ineens duidelijk niet meer op zijn gemak.

Ik zie zijn spanning en vraag hier op door. Hij vertelt over de keren dat hij hier is gepest en door andere “jongens” in elkaar is geslagen. Hij kwam uit een ander milieu en dat lieten ze wel even merken: Paul hoorde er volgens hen niet bij!

Ik vraag hem naar zijn cijfers en studieresultaten. Die waren heel goed, veel beter vaak dan zijn klasgenoten. Hij kreeg regelmatig complimenten van zijn leraren die iedereen kon horen. Diezelfde dag werd hij dan vaak gepest en uitgescholden. Dat was hij trouwens wel vergeten, zegt hij gelijk. Dat die twee dingen vaak op dezelfde dag gebeurden…. Hij staat in het lokaal waar hij de complimenten kreeg. Hij staat daarna in het fietsenhok waar hij probeerde zichzelf onzichtbaar te maken wanneer hij werd uitgescholden. Hier komen de herinneringen duidelijk en tastbaar terug. Met het éne grote verschil dat hij geen 16 meer is maar inmiddels 43. Niemand scheldt hem meer uit, niemand slaat hem meer in elkaar in het fietsenhok en niemand probeert zijn tas in het toilet te gooien.

Dit is een periode in zijn leven die hij heeft proberen te vergeten. Hij dacht ook dat hij hier inmiddels wel overheen gegroeid was.

We denken vaak dat we in staat zijn om goed in het hier en nu te leven. Mentaal kunnen we dat principe helemaal omarmen: we zijn immers helder denkende, bewust levende mensen. Waarom bekruipen ons dan soms gevoelens die we niet kunnen plaatsen in het hier en nu? Waarom voelt Paul zich er niet bij horen terwijl zijn collega’s hem alleen maar waarderen?

In momenten van grote stress of onmacht raken de gebeurtenis aan de emoties gekoppeld die we dan voelen. Dit verklaart waarom mensen lang schrikachtig kunnen blijven na een aanrijding of een aardbeving. De emoties van onmacht en paniek zijn dan gekoppeld aan bijvoorbeeld de herrie die ze op dat moment hoorden. Deze emoties komen terug bij herriegeluiden die lijken op de eerdere geluiden, terwijl die er helemaal niets mee te maken hebben.

Paul heeft het gevoel van trots op zijn goede cijfers onbewust gekoppeld aan de fysieke pijn van het in elkaar geslagen worden in het fietsenhok. En zelf de conclusie “ik hoor er niet bij” versterkt met elke keer dat zoiets gebeurde.

Gelukkig kon ik met Paul gewoon terug naar de school in Rotterdam en kon hij de emotie en de conclusie ontrafelen en uit de knoop halen. Dat kan niet altijd fysiek, maar wel met een oefening van de TimeLine Therapy van Tad James:

In deze oefening ga je rustig zitten en leer je om je herinneringen op een andere manier te archiveren, waardoor emoties en feiten weer overzichtelijk worden voor je.

We zijn in staat om de kracht van herinneringen om te buigen, om de macht die ze over ons hebben te breken, om de koppeling die we onbewust hebben gemaakt te ontkoppelen.

Paul is 43, hij heeft een mooie carrière voor zich. Hij kan de trots en blijheid om zijn resultaten nu echt voelen. Hij voelt zich verbonden met het team waarmee hij die resultaten behaalt en is blij met zijn doorzettingsvermogen. Een karaktertrek die hij heeft ontwikkeld op een school in Rotterdam waar hij met “jongens” zat die uit een ander milieu kwamen dan hij.

Binnen CoachNetwerk verzorgt José Mark het programma De Reis van je Leven. Neem hier contact met haar op:  https://coachnetwerk.nl/portfolio-item/jose-mark/ en http://www.axiontc.nl/programma/reis/reis.html.

Voor meer informatie over TimeLine Therapy kun je kijken op: https://www.mindacademy.nl/nlp/time-line-therapy