Duurzame Inzetbaarheid (7) – Oud en versleten of toe aan versie 2.0??

Oud en versleten of toe aan versie 2.0??

Wanneer oudere werknemers niet meer meekomen in de organisatie, de energie of mentale fitheid niet meer hebben of de voortschrijdende technologie niet meer volgen denken we al vaak aan afscheid nemen met een outplacement traject. Dat kan ook een ander traject zijn waardoor de medewerker een nieuw elan vindt om de laatste jaren nog heel goed in te kunnen vullen. Deze casus is vanuit haar praktijk beschreven door één van de coaches van CoachNetwerk:

We maken kennis met Paul

Zuchtend gaat Paul tegenover me zitten. Hij is 59 jaar en al 25 jaar werkzaam bij een groot internationaal bedrijf. Hij heeft 5 teams onder zich van vooral jonge mensen die mooie projecten uitvoeren over de hele wereld. Hij is pas verhuisd en gaan samenwonen met zijn vriendin. Samen hebben ze 7 bijna volwassen kinderen en af en toe zijn die allemaal tegelijk thuis. Eén van zijn eigen kinderen heeft intensieve zorg nodig en dat pakken hij en zijn ex-vrouw heel goed samen op.

Paul merkt dat het hem de laatste tijd echt helemaal over de schoenen loopt, niet alleen privé maar ook op het werk: hij kan de digitalisering niet altijd helemaal bijbenen, zijn jonge medewerkers zijn daar gewoon beter in dan hij. De projecten worden steeds complexer en hij heeft niet meer de tijd en de energie om elke week het vliegtuig te pakken naar het buitenland. Bovendien laat het gepieker over lopend werk hem ’s avonds en in het weekend niet meer los. Hij ziet overal beren op de weg.

Toch vindt hij zijn werk heel leuk en wil hij nog heel graag de “laatste jaren” van zijn carrière volmaken bij zijn huidige werkgever. Hij trekt de stoute schoenen aan, stapt over zijn schaamte heen en vraagt een gesprek aan bij zijn eigen leidinggevende, één van de directieleden van de organisatie.

Zijn leidinggevende reageert gelijk heel goed: hij luistert, hij vraagt door, hij trekt geen conclusies maar hoort en voelt echt heel goed hoe het met Paul gaat en wat hij graag zou willen zien veranderen.

Paul merkt dat hij het afgelopen jaar de verkeerde dingen is gaan doen: te veel micromanagement, te ver weg van de inhoud, te veel bezig met het halen van deadlines en te weinig bezig met het uitzetten van visie en grote lijnen. Zijn leidinggevende had dat ook al gezien maar had er nog geen vragen bij gesteld. Hij realiseert zich nu terdege dat hij dat direct al wel had moeten doen!

Stap 1: Betrokkenheid

Paul mag zijn verhaal doen, mag zijn zorgen delen, krijgt niet gelijk de afrekening gepresenteerd en wordt uitgenodigd om met een coach van CoachNetwerk te praten over een ander perspectief.

Stap 2: Inventarisatie

Samen met de coachprofessional zet Paul goed en uitvoerig uiteen waar het nou eigenlijk aan schort, wat de grootste energielekken zijn, wat hij absoluut nog wel wil en wat niet meer. De coach zet hem ook gelijk aan het werk om inzichtelijk te maken hoe Paul zijn eigen gepieker alleen maar voedt en verergert. Dat helpt gelijk al heel veel en Paul kan meer afstand gaan nemen tot zijn eigen gepieker.

Stap 3: Acceptatie

Paul begint te snappen dat hij zijn eigen gedachten en gevoelens veel beter kan managen dan hij tot nu toe ooit heeft gedaan. Hij begint verantwoordelijkheid te nemen voor de patronen en routines die hij zelf in stand heeft gehouden waardoor hij niet meer los kon komen van zijn gepieker. Hij begint weer ruimte te maken voor hardlopen en fietsen, hij sluit zijn pc om 6 uur af, neemt zichzelf niet langer kwalijk dat zijn zorgenkind de verkeerde keuzes heeft gemaakt, durft veel meer te voelen wat er met hem is in plaats van het weg te rationaliseren. Hij komt tot acceptatie en tot reflectie.

Perspectief 4: Ontwikkeling

Paul heeft via het coachtraject de mogelijkheid gekregen om even stil te staan en de balans op te maken over zijn zakelijke en persoonlijke leven tot nu toe. Hij ziet dat hij sommige dingen echt heel goed heeft gedaan en sommige dingen echt heeft laten schieten. Hij kan zichzelf waarderen voor de goede dingen en zichzelf vergeven voor de minder goede. Compassie en dankbaarheid zijn gevoelens die hij hiervoor niet zou hebben durven toelaten en nu wordt hij er af en toe door overspoeld. Vanuit het nieuw hervonden vertrouwen in en begrip voor zichzelf zet hij een koers uit naar een versie 2.0 van zichzelf die hem in staat stelt om zowel zakelijk als privé zijn leven opnieuw in te richten op een manier die voor hem werkt, in plaats van zichzelf alleen maar te richten op de behoeften van anderen.

Stap 5: APK.

Paul spreekt nog regelmatig even af met zijn coach voor een wandeling om zowel alle zorgen als alle overwinningen de revue te laten passeren. Hij neemt nog regelmatig zijn huiswerk door, schrijft af en toe een verslag aan zichzelf, houdt zijn leidinggevende veel beter op de hoogte van zijn projecten, laat veel meer werk over aan zijn medewerkers en pakt zijn nieuwe rol als mentor en gids heel goed in de organisatie op.

Conclusie:

Duurzame Inzetbaarheid is een kwestie van regelmatig de balans durven opmaken: waar sta ik, wat doe ik goed, waar laat ik de bal vallen, hoe hou ik dat zelf in stand, waar mag ik meer aandacht aan geven en wat mag ik achter me laten? Even stilstaan is soms een hele vooruitgang. Paul is er een mooi voorbeeld van!